Wielki spór o małego człowieka – Ciekawy komentarz profesora Macieja Henneberga oraz o tym kim był „Homo habilis”: http://www.adelaide.edu.au/directory/maciej.henneberg
„Dodany przez: HennebergM | 2014-11-27
Artykul niezle przedstawia stan debaty, chcialbym jednak sprostowac pare szczegolow. Artykul podaje ze , w przeciwienstwie do mnie, Teuku Jacob zbadal oryginalne szczatki kostne z Liang Bua. Naprawde bylo tak, ze po naszysh wstepnych stwierdzeniach o patologicznych deformacjach szkieletu LB1, pracowalismy razem w laboratorium Teuku na Uniwersytecie Gadjah Mada w Yogyakarcie badajac osobisicie wszystkie kosci z jaskini Liang Bua. W tych badaniach uczestniczyli tez Robert Eckhardt i Alan Thorne. W 2006 roku opublikowalismy wspolnie wyniki tuch badan w PNAS. Nasze obecne publikacje z Eckhardtem sa oparte na tych badaniach oryginalnych szczetkow kostnych, nie sa spekulacja.
Artykul podaje ze nie uzyskano DNA z tych szczatkow szkieletowych. To jest nieprawda. Co najmniej dwa zespoly ze znanych laboratoriow (w Adelajdzie i w Lipsku) uzyskaly fragmenty DNA z zebow i kosci LB1. Analiza tych fragmentow wykazala,ze one wszystkie sa charakterystyczne dla wspolczesnego Homo sapiens. Uznano wiec, nielogicznie, ze uzyskane z LB1 DNA to zanieczyszczenia materialem genetycznym badaczy a nie „autentyczne” DNA znaleziska bo ono musialoby byc odmiene od wspolczesnego czlowieka. W ten sposob jest gwarantowane, ze badania DNA sie nie powioda, bo jesli wykaza,ze LB1 ma normalne DNA wspolczesnego czlowieka to bedzie ono interpretowane jako zanieczyszczenie. W koncu sprawa plci – w naszym artykule z 2006 w PNAS przedstawilismy szczegolowo okreslenie plci osobnika LB1 jako mezczyzny. Ani tytul artykulu, ani jego tresc nie wskazuja,ze nawet ocena plci znaleziska jest przedmiotem sporu. Wiele wiecej szczegolow zawiera nasza ksiazka „The Hobbit Trap” (Left Coast Press, USA)”
Jest to opinia godna uwagi, ponieważ kolejny zespół badaczy doszedł do kolejnego wniosku. Najzabawniejsze jest to, że każdy poprzedni twierdził, że jego członkowie przeprowadzili szeroko zakrojone i wszechstronne badania .
Zmarły He Pingping Data dodania: 2010-03-16 He Pingping mierzył 74,6 cm. W 2008 roku został wpisany do Księgi Rekordów Guinnessa jako najniższy człowiek świata.
W końcu wiemy, skąd wzięli się hobbici z wyspy Flores
„Na podstawie szeroko zakrojonych badań anatomicznych naukowcy ustalili, skąd na indonezyjskiej wyspie Flores wzięli się prehistoryczni „hobbici”. Wyniki badań zostały zaprezentowane na łamach „Journal of Human Evolution”. [….] „Analizy dowodzą, że Homo floresiensis był siostrzanym gatunkiem Homo habilis, co oznacza, że oba miały wspólnego przodka” – wyjaśnia szefowa badań, dr Debbie Argue z Australian National University.”
Ludzie muszą zrozumieć, że na świecie jest setki tysięcy antropologów, paleoantropologów, prymatologów, zajmujących się pochodzeniem człowieka, a materiał do badań zmieściłby się w jednej trumnie. Innymi słowy tylko nieliczny wybrańcy mają do niego dostęp, a pozostałe setki tysięcy muszą polegać na ich interpretacjach i „replikach” zwanych rekonstrukcjami. Tak się w tym przypadku ustala konsensus naukowy ( ͡° ͜ʖ ͡°) Z uwagi na to, że przełomowe znaleziska są wielką rzadkością, każdy paleoantropolog, któremu uda się coś naprawdę interesującego odkopać nadaje swemu znalezisku szczególne znaczenie. Tym samym jego nazwisko utrwala się w literaturze naukowej, jest później często cytowany, jego wnioski (bez względu na to, jak prawdziwe czy bzdurne) są tysiące razy powtarzane, jako jeden z możliwych punktów widzenia. To jest nauka, a zarazem biznes, w którym uczestniczą uczciwi naukowcy, jak i patologiczni kłamcy. Historia pokazała, że biologia ewolucyjna, a już wybitnie ta jej część, która dotyczy genezy naszego gatunku, jest pełna przeinaczeń, oszustw i plagiatowania. Oczywiście to samo można powiedzieć o różnych formach kreacjonizmu, ale kreacjoniści nie publikują w renomowanych czasopismach, które sponsorują podatnicy. Ciekawy cytat:
Kim był „Homo habilis”?
Bardzo mało ludzi wie, że coraz więcej badaczy chce pozbawić habilisa statusu „Homo” i umieścić go w grupie australopitejków (wymarłych małp południowych). Wielu badaczy nazywa go po prostu Australopitek habilis. Czaszki australopiteków, w tym australopiteka habilisa, oraz czaszki tzw. ludzi archaicznych (należących do gatunku H. sapiens, wyraźnie się od siebie rożnią. Pierwsze są podobne do małpich drugie do czaszek należących do ludzi współczesny:
Poza tym na podstawie badań zespołu profesora Freda Spoora ustalono, że błędniki (narządy równowagi) „Homo habilis” były właściwe czworonogom. Wszystkie błędniki australopiteków są takie same jak te u współczesnych małp człekokształtnych, natomiast narządy równowagi wszystkich bez wyjątku ludzi archaicznych są takie same, jak u ludzi współczesnych.
W Świecie Nauki (Grudzień 1994 nr:12 str:15) napisano, że za pomocą tomografii komputerowej przebadano czaszki kilku australopiteków (łącznie z czaszką “H.habilis”) w celu ustalenia kształtu i położenia ich błędników (narządów równowagi). Stwierdzono że są one takie, jak te jakie występują u współczesnych małp człekokształtnych, a nie takie, jakie mają ludzie. Znakomicie nadawały się one do robienia nadrzewnych akrobacji, ale za to marnie do chodzenia na dwóch nogach. W ten sam sposób przebadano czaszki kilku osobników należących do wymarłej gałęzi rodzaju ludzkiego zwanej Homo erectus (człowiek wyprostowany).Okazało się że ci dawni ludzie mieli narządy równowagi identyczne jak te, które my posiadamy. Z analiz błędników różnych czworonogów wynika, że rozmiar kanałów półkolistych jest właściwy dla danego typu lokomocji. Większe kanały półkoliste posiadają czworonogi nadrzewne. Mniejsze czworonogi naziemne.
Tutaj więcej:
labyrinth Australopithecus
http://www.eva.mpg.de/evolution/staff/spoor/research.htm
„Mammalian morphology & evolution
Past research systematically explored the relationship between the arc size of the semicircular canals and locomotor behaviour among primates and other groups of mammals. Empirically it was found that the semicircular canals are significantly larger in species that are agile and acrobatic than in those that are more cautious in their locomotion. A plausible factor underpinning this relationship appears to be that arc size is among the factors that affect the functional response characteristics of the canal system. This functional relationship was used to assess the locomotor behaviour of a wide range of fossil and subfossil primate taxa.”
http://www.detectingdesign.com/earlyman.html
‚Artyści pracujący w oparciu o skamieniałości i raporty dostarczane przez paleontologów przedstawiali zwykle Homo habilis jako istotę zdecydowanie człekokształtną, z wyjątkiem głowy, która przypominała głowę małpy człekokształtnej.
Ten bardzo spekulatywny wizerunek Homo habilis utrzymał się aż do 1987 roku. Wówczas to Tim White i Don Johanson donieśli, że w Wąwozie Olduwai odkryli pierwszego osobnika Homo habilis (OH 62), którego czaszka była wyraźnie połączona z kośćmi pozostałej części szkieletu. Znalezione szczątki wykazały, iż istota ta miała zaledwie l m wysokości i dość długie ramiona. Rekonstrukcje nowego Homo habilis (il. 12.7) były zdecydowanie bardziej małpokształtne niż poprzednie.’
Zakwalifikowanie habilisa do grupy australopiteków jest wynikiem wielu badań naukowych. Tutaj więcej:
https://prezi.com/zkri7uojddcm/homo-habilis-or-australopithecus-habilis/?webgl=0
„Transcript of Homo habilis or Australopithecus habilis?
• The interpretation of “Early Homo” fossils such as Homo rudolphensis, Homo habilis and Australopithecus gahri has produced the idea that Homo habilis should be regarded as an Australopithecine
• Should be re-classified as Australopithecus habilis
• Fossil evidence shows ape-like features
• Except for its bigger brain and its association with stone tools, Homo habilis is virtually indistinguishable from the earliest australopithecines.”
I tutaj:
https://www.evolutionnews.org/2015/09/as_a_taxonomic_/
„As a Taxonomic Group, „Homo habilis” Is Challenged in the Journal Science”
Homo habilis – pierwszy afrykański Homo, stanowiący przedmiot licznych kontrowersji od momentu ogłoszenia. Szczątki OH-7, które posłużyły jako główna podstawa dla tej odważnej decyzji taksonomicznej, należały do osobnika młodego, ale nawet pojemność mózgoczaszki, którą miałby on jako dorosły (647 cm3 wg ekstrapolacji Tobiasa) nie osiągała ówczesnego limitu dla rodzaju Homo (700 cm3). Uzasadnieniem przypisania habilisa do naszego rodzaju była więc (oprócz kilku elementów morfologii) cecha behawioralna – domniemane używanie zmodyfikowanych narzędzi kamiennych, znalezionych w tej samej lokacji (ale: zob. A. garhi). Stąd też nazwa gatunku – „Człowiek zręczny”.
Osobniki opisywane jako habilis były niewielkimi, dwunożnymi hominidami, mierzącymi ok. 110-132 cm i ważącymi ok. 30-40 kg, przy czym źródła przyjmujące szeroką definicję gatunku podają do 157 cm/52 kg. Cechowały się mniejszymi zębami policzkowymi, budową dłoni pozwalającą na dokładniejsze chwytanie oraz większym niż u australopiteków mózgiem. Przypuszcza się, że w skład ich diety zaczęły wchodzić pokarmy zwierzęce: padlina oraz szpik pozyskiwany z rozłupywanych narzędziami kości.
Bliższe zdefiniowanie habilisa jest niemożliwe ze względu na rozbieżności pomiędzy paleoantropologami: gatunek ten bywa zaliczany do australopiteków (Australopithecus habilis); spory dotyczą też przypisania konkretnych osobników, np. znalezionego w 2002 w Gruzji D-2700 (Homo georgicus?); zob. zwłaszcza Homo rudolfensis poniżej.
Ogłoszony: 1964 (L. Leakey, J. Napier, Ph. Tobias).
Wiek: ok. 2,4-1,5 mln lat.
Pojemność mózgoczaszki: ok. 500-800 cm3.
Egzemplarze: OH-7 – Jonathan Leakey (syn Mary i Louisa), XI 1960; wąwóz Olduwai, Tanzania; Twiggy (OH-24) – P. Nzube, X 1968, wąwóz Olduwai, Tanzania (nazwa – „gałązka” – na cześć brytyjskiej modelki); KNM-ER 1813 – K. Kimeu, 1973, region Koobi Fora, wschodnie okolice jez. Turkana, Kenia.
http://www.newsweek.pl/ludzka-historia,62682,1,1.html
Ludzka historia
„[…..] Naszą najważniejszą cechę – dwunożność – nabyliśmy w lesie, nie na sawannie, i to nawet niekoniecznie „schodząc na ziemię”. I ten stan trwał długo, jeszcze przez parę milionów lat. Nawet pierwszy wytwórca narzędzi, tzw. człowiek zręczny (Homo habilis), był jeszcze przystosowany do nadrzewności, a z mięsa zadowalał się padliną i szpikiem wydobywanym z kości zwierząt. Do tego właśnie potrzebował narzędzi, nie do polowania.”
Zobacz też:
Jak długo człowiek istnieje na ziemi (argument demograficzny)?
Jak długo człowiek istnieje na ziemi? Argument demograficzny. Oraz o epokach lodowcowych [PDF]
Czaszki z TALGAI i z KOW SWAMP – Polityczna poprawność przeciwko obiektywnej prawdzie naukowej
Różnorodność kanałów rodnych u kobiet przeczy darwinowskiej koncepcji „dylematu położniczego”!
@biologia_niedarwinowskie_mechanizmy_adaptacyjne 
Musisz się zalogować aby dodać komentarz.